Van vooroordelen tot vergeving: wat Maxton Hall ons heeft geleerd over liefde en klassenverschillen

In dit artikel:

Seizoen 2 van Maxton Hall staat nu op Prime Video; dit artikel is tot stand gekomen in samenwerking met die dienst. De Duitse tienerserie (voor het internationale publiek nagesynchroniseerd in het Engels) is gebaseerd op Mona Kastens roman Save Me en draait om de ongewone relatie tussen Ruby Bell (Harriet Herbig‑Matten) en James Beaufort (Damian Hardung). James is een zelfverzekerde erfgenaam van een groot vermogen — visueel en narratief soms te vergelijken met rijke tv‑dynastieën — terwijl Ruby uit een normale middenklasseachtergrond komt en hard werkt om naar Oxford te kunnen.

Wat de serie onderscheidt van standaard “enemies to lovers”-verhalen is de expliciete focus op klasse en macht. Vroege scènes tonen James’ privileges (zoals een incident met zijn Rolls‑Royce) en zijn neiging problemen te proberen weg te kopen, wat Ruby diep irriteert. In aflevering twee confrontatieert zij hem publiekelijk over zijn oppervlakkigheid; later volgen verontschuldigingen en kleine stappen naar begrip, waarna hun relatie emotioneel verdiept en ze zelfs intieme momenten delen.

Maxton Hall belicht hoe ongelijkheid en onbegrip tussen verschillende sociale lagen echte obstakels vormen in romances: vooroordelen over geld, verwachtingen van familie en machtsverschillen spelen continu mee. De serie laat ook zien dat wederzijds begrip mogelijk is wanneer de rijken hun privileges erkennen en de minder gefortuneerden de mens achter de rijkdom zien. Een simpel, weinig dramatisch beeld aan het begin van aflevering vier—James die Ruby bij school opwacht en zij samen naar binnen lopen—symboliseert dat keerpunt.

Kortom: Maxton Hall combineert tienerromantiek met sociale reflectie en is vanaf nu volledig te bekijken op Prime Video.